DIRK BRAECKMAN
No Denial, No Explanation
22 May - 5 July, 2025
Tim Van Laere Gallery presents No Denial, No Explanation, a new solo exhibition by internationally acclaimed artist Dirk Braeckman.
Dirk Braeckman is celebrated for his stilled, enigmatic visual language—one that continuously questions, suspends, and redefines the photographic medium. His austere, often monochromatic images oppose the velocity and superficiality of today’s visual overload. They urge the viewer to slow down, to look more attentively, and to embrace ambiguity. For Braeckman, the essence of photography lies not in the moment of capture, but in the entire process—from the initial shot to the final image. With this approach, he engages with photography through a painterly lens, emphasizing the process of image construction. His works are not straightforward reproductions of reality, they are carefully altered, marked, deconstructed, and recomposed by the artist. As a result, the viewer doesn’t just get a glimpse through Braeckman’s lens, but feels his physical presence within each work.
Braeckman’s personal engagement with his images unlocks a world beyond the image—built on the power of suggestion, the beauty of absence, and the poetry of destruction. He transforms fleeting moments into universal impressions, pushing the visible to the background to give form to the invisible. This desire and pursuit is evident both in his choice of subjects and in his emphasis on the textures and physicality of a photograph. Every wrinkle, blemish, or faded patch in the image serves as a reminder that a photograph is not merely a window onto reality—it is an object with its own material story. Braeckman frequently combines analog methods and traditional darkroom techniques with digital editing. The materiality of the photo—the paper, the surface, the texture—is central. His images are not just representations, but objects that evoke a near-tactile presence. Each subtle gray tone, every grain and imperfection, contributes to the distinctive blend of distance and intimacy that defines his work. In his image-making, Braeckman employs whatever tools are at hand, from chemical processes to digital manipulation and AI—always starting from his own archive. By making his interventions visible and embracing the ambiguous nature of the image, he reveals the constructed lie of each image and the multiplicity of meanings it can carry. His images raise more questions than they offer answers.
Over the past year, Braeckman has been the subject of two major solo exhibitions at leading museums in Belgium and the Netherlands: FOMU (Fotomuseum Antwerp) and the Kunstmuseum Den Haag. For ECHTZEIT at FOMU, he began with existing images from the museum’s collection, rephotographing and transforming them through his unique process of selection, alteration, deconstruction, and reassembly. While image appropriation has long been central to his practice, engaging with the museum's archive gave it new resonance. Braeckman’s own archive—an unruly, inexhaustible trove where negatives often disappear for years—operates on a time delay. The gap between capture and selection is essential: time detaches the image from its original context, stripping it of anecdote and allowing new meanings to surface. This temporal distance helps Braeckman to recognize the “right” image—one that he can continue to evolve in his studio. By exploring the museum’s image archive, he has also begun to revisit his own archive with fresh eyes, giving these images the opportunity to speak of what has remained unspoken.
Dirk Braeckman (b. 1958, Eeklo, Belgium) lives and works in Ghent. He represented Belgium at the 57th Venice Biennale in 2017 and was awarded an honorary doctorate from the Vrije Universiteit Brussel in 2021, in recognition of his lifelong exploration of photography’s artistic boundaries and his ability to create evocative, light-painted visions of reality. His work is held in numerous private and public collections around the world, including the Museum of Modern Art (MoMA) in New York; FOMU and M HKA in Antwerp; S.M.A.K. in Ghent; M Museum in Leuven; Mu.ZEE in Ostend; Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle; MAC’s Grand-Hornu in Mons; Musée de la Photographie in Charleroi; Museum De Pont in Tilburg; Kunstmuseum Den Haag; Centraal Museum in Utrecht; Museum Voorlinden in Wassenaar; Maison Européenne de la Photographie in Paris; FRAC Nord-Pas de Calais in Dunkirk; Musée de l’Elysée in Lausanne; and M Woods in Beijing.
Tim Van Laere Gallery presenteert No Denial, No Explanation de nieuwe solotentoonstelling van de internationaal gerenommeerde kunstenaar Dirk Braeckman.
Dirk Braeckman staat bekend om zijn verstilde en raadselachtige beeldtaal, waarin het fotografische medium steeds wordt bevraagd, vertraagd en opnieuw gedefinieerd. Zijn beelden, vaak sober en monochroom, onttrekken zich aan de snelheid en oppervlakkigheid van het hedendaagse visuele bombardement. Ze nodigen de kijker uit tot vertraging, tot aandachtig kijken, en tot het omarmen van ambiguïteit. Voor Braeckman primeert de opname van de foto niet, maar het gehele proces vanaf de opname tot het uiteindelijke beeld dat gepresenteerd wordt. Hiermee diept Braeckman het medium van de fotografie uit met een schilderkunstige benadering waarbij het proces van de beeldverwerking centraal staat. Zijn werken zijn niet zomaar afdrukken van een opgenomen beeld; ze zijn ook beklad, bewerkt, gedeconstrueerd en gesynthetiseerd door de kunstenaar. Dat maakt dat we als toeschouwer niet zomaar een blik door de lens van Braeckman krijgen, maar dat hij fysiek aanwezig is in al zijn werken.
Door zijn persoonlijke interactie met de beeldopnames, ontgrendelt Braeckman de wereld achter het beeld, die is opgebouwd vanuit de kracht van suggestie, de schoonheid van de afwezigheid en het poëtische van de vernieling. Hiermee transformeert hij een momentopname naar iets universeel waar het zichtbare naar de achtergrond wordt geschoven om het onzichtbare vorm te geven. Dit verlangen uit zich zowel in Braeckmans keuze van onderwerpen, als de manier waarop hij op zoek gaat naar de materialiteit van een foto. Elke kreuk, kras, afwijking of matte plek toont dat een foto meer is dan slechts een doorkijk naar de werkelijkheid, het is een object met een eigen verhaal. Braeckman werkt vaak met analoge technieken en een manuele donkere kamerpraktijk, die hij combineert met digitale bewerking. De fysieke drager – het fotopapier, het oppervlak, de textuur – speelt daarbij een centrale rol. Zijn beelden zijn niet zomaar representaties, maar objecten die een bijna tastbare aanwezigheid hebben. Elke nuance in het grijs, elke korrel of kras draagt bij aan de sfeer van afstand en nabijheid die zijn werk kenmerkt. Om zijn beelden te construeren en te bewerken maakt hij gebruik van alles wat binnen handbereik ligt, naast het gebruik van traditionele chemicaliën. Digitale technieken en AI, steeds vertrekkend vanuit zijn eigen archief, breiden de mogelijkheden om te experimenteren verder uit. Door de manipulatie van het beeld zichtbaar te maken, maar ook door de dubbelzinnige aard ervan te onthullen, benadrukt de kunstenaar ook de leugen van ieder beeld en legt hij de veelheid aan mogelijke interpretaties bloot. Braeckmans beelden roepen vragen op, maar bieden geen duidelijke antwoorden.
Het afgelopen jaar openden twee belangrijke solotentoonstellingen van Braeckman in twee vooraanstaande musea in België en Nederland: het Fotomuseum (FOMU) in Antwerpen en het Kunstmuseum Den Haag. Voor ECHTZEIT, de tentoonstelling in het Fotomuseum, vertrok Braeckman vanuit de bestaande beelden uit de collectie van het museum. Hij maakte hiervan nieuwe opnames en eigende zich deze beelden toe door zijn unieke proces van selectie, bewerking, vernieling, heropbouw en transformatie. Het appropriëren van beelden maakte al langer deel uit van het oeuvre van Braeckman, maar kreeg een nieuwe invulling met de verkenning van het fotografisch archief van het Fotomuseum. Braeckmans eigen archief is een onuitputtelijke en wanordelijke bron van beelden waarin de negatieven na het moment van de opname voor onbepaalde tijd verdwijnen. Dit interval tussen het moment van de opname en het moment van de selectie is cruciaal: tijd scheidt het beeld van zijn oorspronkelijke context en van de anekdotische aard van het moment. De afstand die hierdoor ontstaat is essentieel voor de kunstenaar om het ‘juiste’ beeld te kunnen selecteren, een beeld waarmee hij verder kan werken in zijn studio. Door zijn verkenning van het beeldend archief van het museum verkent hij nu ook opnieuw zijn eigen archief met een nieuwe blik, waarmee hij de beelden de kans geeft om te spreken over hetgeen onuitgesproken is gebleven.
Dirk Braeckman (°1958 Eeklo, België) woont en werkt in Gent. Hij vertegenwoordigde België in de 57ste Biennale van Venetië in 2017. In 2021 ontving Braeckman ook een eredoctoraat van de Vrije Universiteit Brussel als erkenning voor zijn inzet als fotograaf voor een levenslange artistieke zoektocht naar de grenzen van de fotografie als beeldende kunstvorm, en voor het scheppen, als schilder met licht, van intrigerende voorstellingen van de werkelijkheid. Zijn werk is opgenomen in verschillende museum- en privécollecties over de hele wereld, waaronder MoMA in New York, FOMU en M HKA in Antwerpen, S.M.A.K. in Gent, M Museum in Leuven, Mu. ZEE in Oostende, Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle, MAC's Grand-Hornu in Bergen, Musée de la Photographie in Charleroi, Museum De Pont in Tilburg, Kunstmuseum Den Haag, Centraal Museum in Utrecht, Museum Voorlinden in Wassenaar, Maison Européenne de la Photographie in Parijs, FRAC Nord-Pas de Calais in Duinkerken, Musée de l'Elysée in Lausanne en M Woods in Beijing.