Tim Van Laere Gallery is presenting its second solo exhibition by Dennis Tyfus, under the title Tattooed Tears Of Joy. In this exhibition, Tyfus is presenting a new series of drawings, an installation of bells entitled
A Rotating Threesome and a hyper-realistic sculpture elaborating on the Strafstudie series. 

 

The artistic practice of Dennis Tyfus features a wide range of media and visual expressions, including drawings, sculptures, installations, videos, magazines, books, vinyl issues, not to mention his own radio show, music, concerts and performances. Tyfus’ works of art often originate in his subconscious, with the choice of medium and specific location where the work is displayed playing an important role. Accordingly, his approach can be compared to that of artists such as Dieter Roth, Jim Shaw and Wim T. Schippers, each of which explores diverse forms and media in their all-embracing desire to challenge our expectations. In his work, the artist incorporates elements from both popular culture and the avant-garde, creating a universe in which personal, anecdotal, everyday and unexplainable elements are combined in a completely idiosyncratic way, without being bound by strict definitions and fixed beginnings and ends.

 

In Tattooed Tears Of Joy, Dennis Tyfus reveals his love of experimental music and sound art by placing three carillon bells amid a series of large drawings. This carillon-bell installation A Rotating Threesome originates in the score This is one chord. This is another. This is a third. Now form a band, a drawing of three fundamental punk guitar chords taken from Sideburn #1, an unequivocally DIY fanzine that was published in 1977. The drawings has become something of a maxim to live by in the punk scene and is often used as a call to action. In effect, the visitor is invited to form a band for the occasion. The carillon bells bear recognisable drawings and serve as a counterpart to Tyfus’ large colour pencil drawings of dream scenarios, in which the protagonist drifts through exuberant, psychedelic landscapes, becoming involved in absurd, dreamy or nightmarish situations. He draws his inspiration from a hypnagogic state of sleep, in which the world escapes reason and the mind embraces the surreal. During this phase of sleep, the inner self generates intense visual and auditive hallucinations, which are quickly forgotten upon awakening. Tyfus is inspired by these intangible moments, in which strange and intriguing images come to the fore with no obvious origin. 

 

Visible from the window of the gallery offices is a hyper-realistic sculpture. This work elaborates on the Strafstudie series, in which human figures are exposed to banal yet unbearable humiliation they appear to be unable to escape. Tyfus is deeply fascinated by the absurdity of human effort and the ingenuity we find when punishing others. The hunched-forward pose of the figure, which bears a striking resemblance to the gallery director, recalls an absurd film, while the actual person is sitting in her usual workplace. In this way, the hyper-realistic sculpture, with its melancholy appearance, challenges our usual expectations regarding the real person and her role as gallery director. This gives spectators the freedom to interpret the work in their own way and to formulate their own conclusions.

 

Dennis Tyfus (born 1979 in Antwerp, Belgium) lives and works in Antwerp. His work has been exhibited internationally, including at the Middelheim Museum in Antwerp; M HKA in Antwerp; S.M.A.K. in Ghent; Bozar in Brussels; the CAPC Museum of Contemporary Art of Bordeaux, France; Sao Paulo Art Gallery, Brazil; Damtschach Castle, Austria; Kunstschlager in Reykjavik, Iceland; and Kunstverein Mannheim and Ludwigshafen in Ludwigshafen am Rhein, Germany. His work also features in public collections, such as those of M HKA and the Middelheim Museum, both in Antwerp.

​

​

​

​

​

Tim Van Laere Gallery presenteert haar tweede solotentoonstelling van Dennis Tyfus, getiteld Tattooed Tears Of Joy. In deze tentoonstelling presenteert Tyfus een nieuwe reeks tekeningen, een klokkeninstallatie met titel A Rotating Threesome en een hyperrealistische sculptuur die voortbouwt op de reeks Strafstudie. 

​

De artistieke praktijk van Dennis Tyfus omvat een rijk spectrum aan media en visuele uitingen, waaronder tekeningen, sculpturen, installaties, video's, tijdschriften, boeken, vinyl publicaties, maar ook een eigen radioshow, muziek, concerten en performances. De kunstwerken van Tyfus vinden vaak hun oorsprong in het onbewuste denkproces van de kunstenaar, waarbij de keuze van het medium en de specifieke locatie waar de werken komen te staan een belangrijke rol spelen. Zijn houding is op die manier vergelijkbaar met die van kunstenaars als Dieter Roth, Jim Shaw en Wim T. Schippers, die met hun allesomvattende verlangen om tegen onze verwachtingen in te spelen, diverse vormen en media verkennen. In zijn praktijk integreert de kunstenaar zowel elementen uit de populaire cultuur als uit de avant-garde, waardoor een universum ontstaat waarin het persoonlijke, het anekdotische, het alledaagse en het onverklaarbare samenkomen in een eigenaardig geheel zonder zich te beperken tot strikte definities en vastomlijnde begin- of eindpunten.

​

In Tattooed Tears Of Joy onthult Dennis Tyfus zijn liefde voor experimentele muziek en geluidskunst door drie beiaardklokken te plaatsen, te midden van een reeks grootschalige tekeningen. Deze beiaardklokken installatie A Rotating Threesome vindt zijn oorsprong in de partituur This is a chord. This is another. This is a third. Now form a band, een tekening van drie fundamentele punk gitaarakkoorden afkomstig uit Sideburn #1, een fanzine met een kenmerkend doe-het-zelfkarakter dat in 1977 werd gepubliceerd. De tekening wordt beschouwd als een lijfspreuk in de punkscene en wordt vaak aangehaald als oproep tot actie. De bezoeker wordt op die manier uitgenodigd een gelegenheidsband te vormen. De beiaardklokken zijn voorzien van herkenbare tekeningen en vormen een tegenhanger voor Tyfus’ grootschalige kleurpotloodtekeningen van droomscenario’s, waarin de protagonist zwerft door exuberante, psychedelische landschappen en betrokken raakt in absurde, dromerige of nachtmerrieachtige situaties. Zijn inspiratie ontspringt uit de hypnagogische slaapstaat, waarin de wereld van de rede wordt verlaten en het surrealistische wordt omarmd. In deze slaapfase ontstaan intense visuele en auditieve hallucinaties, die na het ontwaken snel vergeten worden. Tyfus put inspiratie uit deze ongrijpbare momenten, waarin vreemde en intrigerende beelden opduiken zonder duidelijke oorsprong. 

​

Zichtbaar vanuit het raam van de galeriekantoren zit een hyperrealistische sculptuur; deze bouwt verder op de reeks Strafstudie, waarin menselijke figuren worden blootgesteld aan banale maar tegelijkertijd ondraaglijke vernederingen waar geen ontkomen aan lijkt. Tyfus raakt diep gefascineerd door de absurditeit van menselijke inspanningen en de vindingrijkheid waarmee we anderen straffen. De neerbuigende houding van de figuur, die onmiskenbaar lijkt op de galeriedirecteur, roept associaties op met een scène uit een absurdistische film, terwijl de werkelijke persoon op haar gebruikelijke werkplek zit. Op die manier daagt de hyperrealistische sculptuur, met haar weemoedige verschijning, onze verwachtingspatronen uit ten opzichte van de echte persoon en haar rol als galeriedirecteur. Dit geeft de toeschouwer de vrijheid om zijn eigen interpretatie en afloop te bedenken.

​

Dennis Tyfus (°1979 in Antwerpen, België) woont en werkt in Antwerpen. Zijn werken werden internationaal tentoongesteld in onder andere het Middelheimmuseum, Antwerpen; M HKA, Antwerpen; S.M.A.K., Gent; Bozar, Brussels; CAPC Museum of Contemporary Art of Bordeaux, Frankrijk; Kunsthalle Sao Paulo, Brazilië; Schloss Damtschach, Oostenrijk; Kunstschlager, Reykjavik, Ijsland; Kunstverein Mannheim and Ludwigshafen, Ludwigshafen am Rhein, Duitsland. Zijn werk maakt onder andere deel uit van publieke collecties zoals M HKA, Antwerpen en Middelheimmuseum, Antwerpen.