Tim Van Laere Gallery is proud to present its fourth solo exhibition of the renowned artist Franz West (1947–2012), who started collaborating with the gallery in the year 2002. The oeuvre of Franz West marks an important shift in sculptural practice beginning in the 1970s. From Vienna, a city shaped by psychoanalytic traditions and a sharp divide between high and low culture, West developed an artistic language that profoundly redefined the concepts of autonomy, functionality, and social interaction.

 

At a time when conceptual rigor and minimalism still dominated, West developed a practice that was simultaneously playful, associative, and social in nature. His work moves between sculpture, performance, design, and installation, but is especially recognizable for its emphasis on physicality and interaction. West disrupts the traditional distance between artwork and viewer: his objects invite touch, use, or physical closeness, making the experience of art itself a form of active participation.

​

One of the key ideas in West’s work is the “provisional.” His early Paßstücke from the 1970s exemplify this. These were handheld sculptural objects made of plaster and papier-mâché, intended to be held or worn by visitors. The meaning of these objects did not lie in their form or beauty, but in the moment they became an extension of the body: awkward, absurd, sometimes uncomfortable. Through them, West explored the social conventions of the body in public space, as well as the ways artworks can function as catalysts for behavior. Rather than presenting art as something elevated or distant, he brought it back to the everyday; tactile, playful, and accessible.

​

From the 1980s onward, his sculpture evolved into larger, colorful installations and furniture-like objects. West began creating chairs, benches, and tables that were indeed usable, yet always retained a certain ambiguity. These “furniture-sculptures” balance between functionality and artwork, prompting questions about the hierarchy between art and design. Are you allowed to sit on art? And does a sculpture change in status when you actually use it? By placing functional objects in exhibition contexts, West subtly disrupted the institutions and norms of the art world.

​

His later monumental sculptures for public spaces, often made of rough metal structures coated in brightly colored lacquer, continued this dialogue. Despite their weight and scale, they remain playful, almost caricature-like. They invite movement and interaction; they create spaces meant not only to be viewed but also experienced. In this way, West’s oeuvre demonstrates a lasting focus on social dynamics: for him, art is a means to activate relationships, not to fix an aesthetic ideal.

Alongside his spatial work, West developed an extensive body of collages, drawings, and assemblages. These works provide insight into the construction of his visual language: a playful and associative vocabulary that references traditions such as Viennese Actionism and post-conceptual art without adhering strictly to them. They show how West generates meaning by letting materials speak—often in a seemingly casual yet highly considered manner.

​

Franz West achieved international recognition starting in the 1980s. His work has been shown in numerous major international exhibitions such as Documenta and biennials around the world, and has been included in major international collections, including the Museum of Modern Art (MoMA), New York; Centre Georges Pompidou, Paris; Tate Modern, London; Middelheimmuseum, Antwerp; M HKA, Antwerp; S.M.A.K., Ghent; Kunsthaus Graz, Graz; Museum Ludwig, Cologne; mumok, Vienna; MAK, Vienna; Museum für Moderne Kunst (MMK), Frankfurt; Museo nazionale delle Arti del XXI secolo (MAXXI), Rome; Albertina, Vienna; Museum of Contemporary Art, Los Angeles; Kunsthaus Bregenz, Bregenz; Walker Art Center, Minneapolis; Philadelphia Museum of Art, Philadelphia; and the Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Washington, D.C.

​

​

​

​

​

Tim Van Laere Gallery presenteert haar vierde solotentoonstelling van de gerenommeerde kunstenaar Franz West (1947–2012), met wie de galerie begon samen te werken in 2002. Het oeuvre van Franz West (1947–2012) markeert een belangrijke verschuiving binnen de sculptuurpraktijk vanaf de jaren zeventig. Vanuit Wenen, een stad gevormd door psychoanalytische tradities en een scherp onderscheid tussen hoge en lage cultuur, ontwikkelde West een artistieke taal die de begrippen autonomie, functionaliteit en sociale interactie ingrijpend herdefinieert. 

 

In een tijd waarin conceptuele strengheid en minimalisme nog dominant waren, ontwikkelde West een praktijk die tegelijk speels, associatief en sociaal was. Zijn werk beweegt zich tussen sculptuur, performance, design en installatie, maar is vooral herkenbaar door de nadruk op lichamelijkheid en interactie. West ondermijnt de traditionele afstand tussen kunstwerk en toeschouwer: zijn objecten vragen om aanraking, gebruik of fysieke nabijheid, waardoor de ervaring van kunst zelf tot een vorm van actieve participatie wordt.

 

Een van de sleutelbegrippen binnen Wests werk is het “provisorische”. Zijn vroege Paßstücke uit de jaren zeventig zijn hiervoor exemplarisch. Dit waren handzame sculpturale objecten van gips en papier-maché, bedoeld om door bezoekers vastgehouden of gedragen te worden. De betekenis van deze objecten ontstond niet in hun vorm of schoonheid, maar in het moment waarop ze een verlengstuk werden van het lichaam: onhandig, absurd, soms oncomfortabel. West onderzocht hiermee de sociale conventies van het lichaam in publieke ruimte, maar ook de manieren waarop kunstwerken kunnen functioneren als katalysatoren van gedrag. In plaats van kunst als iets verhevens of afstandelijks te presenteren, bracht hij het terug naar het niveau van het alledaagse, het tactiele, het speelse.

 

Vanaf de jaren tachtig evolueerde zijn sculptuur naar grotere, kleurrijke installaties en meubilair-achtige objecten. West begon stoelen, banken en tafels te creëren die wel degelijk bruikbaar waren, maar altijd een zekere ambiguïteit behielden. Deze “meubel-sculpturen” balanceren tussen functionaliteit en kunstwerk, waardoor ze vragen oproepen over de hiërarchie tussen kunst en design. Mag je op kunst zitten? En verandert een sculptuur van status wanneer je hem daadwerkelijk gebruikt? Door functionele objecten binnen de context van tentoonstellingen te plaatsen, ontwrichtte West op subtiele wijze de instellingen en normen van de kunstwereld.

 

Zijn latere monumentale sculpturen voor de openbare ruimte, vaak gemaakt van grove metalen structuren bekleed met felgekleurde lak, zetten deze dialoog voort. Ondanks hun massiviteit blijven ze speels, bijna karikaturaal. Ze nodigen uit tot verplaatsing en ontmoeting; ze creëren plekken die niet alleen bekeken maar ook beleefd moeten worden. Wests oeuvre toont zo een blijvende aandacht voor sociale dynamiek: kunst is bij hem een middel om relaties te activeren, niet om een esthetisch ideaal te fixeren.

 

Parallel aan zijn ruimtelijke werk ontwikkelde West een uitgebreid corpus aan collages, tekeningen en assemblages. Deze werken bieden inzicht in de opbouw van zijn beeldtaal: een speels en associatief vocabulaire dat verwijst naar tradities zoals het Wiener Aktionismus en postconceptuele kunst, zonder zich eraan te onderwerpen. Ze tonen hoe West betekenis genereert door materiaal te laten spreken, vaak op een schijnbaar nonchalante maar uiterst doordachte manier.

 

Franz West behaalde internationale erkenning sinds de jaren ’80. Zijn werk werd getoond op verschillende internationale overzichtstentoonstellingen zoals de Documenta en Biennales van over de hele wereld, en werd opgenomen in grote internationale collecties waaronder The Museum of Modern Art (MOMA), New York; Centre Georges Pompidou, Parijs; Tate Modern, Londen; Middelheimmuseum, Antwerpen; M HKA, Antwerpen; S.M.A.K., Gent; Kunsthaus Graz, Graz; Museum Ludwig, Keulen; mumok, Vienna; MAK, Vienna; Museum für Moderne Kunst (MMK), Frankfurt; Museo nazionale delle arte del XXI secolo (MAXXI), Rome; Albertina, Vienna; Museum of Contemporary Art, Los Angeles; Kunsthaus Bregenz, Bregenz; Walker Art Center, Minneapolis; Philadelphia Museum of Art, Philadelphia; en Hirschhorn Museum and Sculpture Garden, Washington D.C. 

​

​

​

​