Inès van den Kieboom (b. 1930 in Ostend; lives and works in Antwerp) has been painting since the 1960s, yet she has only exhibited her works three times: twice shortly after she started creating her work, and once very recently in Antwerp where, since 2022, she is represented by Tim Van Laere Gallery. From March 23 to May 20, 2023, she will have her first solo exhibition at the gallery, featuring a new series of paintings as well as early, never-before-seen works.

 

Van den Kieboom finds inspiration primarily in her everyday surroundings, but also in art history, popular culture, and current events. She paints and draws her subjects through a filter of memories and impressions, which ensures the elimination of superfluous details and abstracts her subjects to their figurative essence. Painting from memory gives van den Kieboom room for painterly invention, allowing her to bring visual elements of a particular moment and the emotion associated with it to an image. This is also what appeals to the viewer and elevates Inès van den Kieboom's everyday themes to universal truths.

 

Much like the French painter Henri Rousseau, van den Kieboom has had no artistic training. This immediately explains the kinship of her work with that of “Le Douanier” Rousseau, both have developed their very own style unfettered by traditions of classical training. They define their own rules of their painterly universe, appropriating the freedom to represent things as they perceive, remember or feel them. In Henri Rousseau's work The Wedding Party (1905) we see what looks like a photographic portrait of a wedding party. Strangely, however, the bride appears to be floating in the air. Her veil is on top of the grandmother's dress, which contradicts the perspective suggested by placing the characters at different levels in the composition. This was a very deliberate choice by the painter, who often adds an element of strangeness to reality. In her work, van den Kieboom also often plays with the depiction of reality in such humorous ways. Her wedding portrait In de Wolken (1990) shows a bride and groom who appear to be standing in a cloud. Similarly, in the work De Gevelde Scheidsrechter (1981), van den Kieboom depicts a twisted reality of a match between two wrestlers. The flat perspective and hierarchical relationships of the various characters remind us of the imagery of the ancient Egyptians and of medieval miniatures.

 

Van den Kieboom paints what she sees: slippers on a colorful carpet, a prostitute at the window, dancing people in a café, lemons in a bowl, her mother-in-law dressed in her blue kimono, a trapeze artist in the circus, and so on. Usually, she does not paint on canvas, but rather on cardboard or pieces of found wood, such as cabinet doors. In addition to her paintings, van den Kieboom makes collages and viewing boxes. In these, she often incorporates elements from current events, such as refugees arriving via the Mediterranean Sea, Trump's wall, and Greta Thunberg's climate march.

 

Van den Kieboom's works are always confident, animated, and energetic. With her unique visual language, she reaches out to us with new perspectives on how we observe the world.

​

​

​

​

​

Inès van den Kieboom (°1930 in Oostende; leeft en werkt in Antwerpen) maakt al schilderijen sinds de jaren 60 maar stelde nog maar drie keer tentoon: twee keer kort nadat ze was beginnen schilderen en één keer heel recent in Antwerpen, waar ze sinds 2022 vertegenwoordigd wordt door Tim Van Laere Gallery. Van 23 maart tot 13 mei 2023 zal ze daar haar eerste solotentoonstelling presenteren met een combinatie van nooit eerder getoonde oudere werken en nieuwe werken.

 

Van den Kieboom vindt inspiratie voor haar werken vooral in haar dagelijkse omgeving, maar ook in de kunstgeschiedenis, de populaire cultuur en de actualiteit. Haar onderwerpen schildert en tekent ze doorheen een filter van herinneringen en indrukken, wat ervoor zorgt dat ze overbodige details elimineert en haar onderwerpen abstraheert tot hun figuratieve essentie. Schilderen vanuit het geheugen geeft van den Kieboom ruimte voor schilderkunstige inventie, waardoor ze visuele elementen van een bepaald moment en de daarmee verbonden emotie naar een beeld kan brengen. Dit is ook wat de kijker aanspreekt en de dagdagelijkse thema’s van Inès van den Kieboom optilt tot universele waarheden.

 

Net zoals de franse schilder Henri Rousseau heeft van den Kieboom geen artistieke opleiding genoten. Het verklaart meteen het verwantschap van haar werk met dat van “Le Douanier Rousseau”; beiden hebben een heel eigen stijl ontwikkeld, onbelemmerd door tradities van de klassieke opleidingen. Zij bepalen de regels van hun schilderkunstig universum en eigenen zich de vrijheid toe om de dingen te verbeelden zoals zij die waarnemen, herinneren of aanvoelen. In het werk The Wedding Party (1905) van Henri Rousseau zien we wat lijkt op een fotografisch portret van een trouwpartij. Vreemd genoeg lijkt de bruid echter in de lucht te zweven. Haar sluier ligt bovenop de jurk van de grootmoeder, wat in tegenspraak is met het perspectief dat wordt gesuggereerd door de personages op verschillende niveaus in de compositie te plaatsen. Dit is een heel bewuste keuze geweest van de schilder, die vaak een element van vreemdheid toevoegt aan de realiteit. Ook van den Kieboom speelt in haar werk vaak op humoristische wijze met de weergave van de realiteit. Haar huwelijksportret In de Wolken (1990) toont een bruid en bruidegom die letterlijk in een wolk lijken te staan. Ook in het werk De Gevelde Scheidsrechter (1981) geeft van den Kieboom een verwrongen realiteit weer van een match tussen twee worstelaars. Het vlakke perspectief en de hiërarchische verhoudingen van de verschillende personages herinnert ons aan de beeldtaal van de oude Egyptenaren en Middeleeuwse miniaturen. 

 

Van den Kieboom schildert steeds de dingen die ze ziet: pantoffels op een kleurig tapijt, een prostituee aan het raam, dansende mensen in een café, citroenen in een schaal, haar schoonmoeder gekleed in haar blauwe kimono, een trapeziste in het circus, enzovoorts. Meestal schildert ze niet op doek, maar wel op karton of stukken gevonden hout, zoals kastdeuren. Daarnaast maakt van den Kieboom ook collages en kijkdozen. Hierin verwerkt ze vaak elementen uit de actualiteit, zoals vluchtelingen die via de Middellandse Zee aankomen, de muur van Trump en de klimaatmars van Greta Thunberg. 

 

Van den Kieboom's werken zijn steeds zelfverzekerd, geanimeerd en energiek. Met haar unieke visuele taal reikt ze ons nieuwe perspectieven aan op de manier waarop we de wereld observeren. 

​

​

​

​

​