Tim Van Laere Gallery presents Kati Heck's fourth solo exhibition: All my friends are wild. In this exhibition Heck shows a series of new paintings, textile works, photographs and a bronze sculpture.

 

Kati Heck’s masterful virtuosity is unmistakable. She portrays her figures in a photo-realistic manner with great attention to every detail. She combines that precision with abstractions and parts that are applied almost sculpturally on canvas. Most of her subjects are derived from her immediate surroundings, making most her works populated by her friends, neighbors and pets. Her works reminds us of the bars, dancers and actors of Otto Dix and George Grosz, but also refer to Jean-Michael Basquiat and the Old Masters. With her works, Heck synthesizes different styles, combining elements from expressionism and surrealism with social realism.

 

With her new series of works, Heck shows an alternative universe, inspired by the ideas of philosopher Donna Haraway. Haraway has had a major impact on contemporary social sciences and philosophy through her highly original way of thinking with which she moves between theory and fiction. In her books A Cyborg Manifesto and Staying with the trouble, she sketches stories in a fantastic universe populated by transfuturistic life forms. The scene in Heck's work Tafelrunde: Wässerung, 2019, builds on this idea of ​​multi-biological society, where human and non-human life forms talk together at the table. Just like Haraway, Heck examines and observes her environment and current discussions and transforms them into her own findings, narratives and visual language. This Dadaistic process is reflected in both her figures and words. In the work Probe Pflanzung, 2019, we see a man whose right foot seems to disappear in a white cloud. A hybrid figure with an amputated leg offers him a horse's hoof instead. The same idea of ​​bodily collages also comes back in Meisterengelchen: Pufff, 2019 where a weathered woman can be seen with wings and distorted hands. With this Heck responds to the classical archetype of the fallen angel. The work also shows itself as the opposite of Der herrliche Selbstbetrug, 2012, in which Heck portrayed herself with the same stick as a nomad who embarks on a tough journey.

 

Kati Heck (°1979, Düsseldorf, Germany) lives and works in Pulle. Recent solo exhibitions include Sadie Coles HQ, London; M HKA, Antwerp; Corbett vs Dempsey, Chicago; CAC, Malaga; and Mary Boone Gallery, New York. Her work is part of public collections such as M HKA, Antwerp; CAC, Malaga; City of Antwerp; The Rachofsky Collection, Dallas; Pompidou Center, Paris; Hall Art Foundation, Reading; La Maison Rouge, Paris; Middelheim Museum, Antwerp; Museum De Domijnen, Sittard; Mu.ZEE, Ostend; Municipal Museum of Contemporary Art (S.M.A.K.), Ghent; Walker Art Center, Minneapolis.

​

​

​

​

​

Tim Van Laere Gallery presenteert de vierde solotentoonstelling van Kati Heck, All my friends are wild. In deze tentoonstelling toont Heck een reeks nieuwe schilderijen, textielwerken, foto’s en een bronzen sculptuur. 

 

Kati Heck’s meesterlijke virtuositeit is onmiskenbaar. Ze portretteert haar figuren op een fotorealistische wijze met een grote aandacht voor elk detail. Die precisie combineert ze met abstracties en delen die bijna sculpturaal op doek worden aangebracht. Haar onderwerpen ontleent ze vaak uit haar directe omgeving, waardoor haar werken bevolkt worden met haar vrienden, buren en huisdieren. Haar werken doen denken aan de bars, dansers en acteurs van Otto Dix en George Grosz, maar refereren evengoed naar Jean-Michael Basquiat en de Oude Meesters. Met haar werken synthetiseert Heck verschillende stijlen waarbij ze elementen uit het expressionisme en surrealisme combineert met sociaal realisme.

 

Met haar nieuwe reeks werken toont Heck een alternatief universum, geïnspireerd op de ideeën van filosofe Donna Haraway. Haraway heeft een grote impact gehad op de hedendaagse sociale wetenschappen en wijsbegeerte door haar hoogst originele manier van denken waarmee ze zich beweegt tussen theorie en fictie. In haar boeken A Cyborg Manifesto en Staying with the trouble schetst ze verhalen in een fantastisch universum bevolkt door transfuturistische levensvormen. De scene in Heck’s werk Tafelrunde: Wässerung, 2019 bouwt verder op dit idee van multi-biologische samenleving, waarbij menselijke en niet-menselijk levensvormen samen aan tafel in gesprek gaan. Net als Haraway onderzoekt en waarneemt Heck haar omgeving en actuele discussies en vormt die om naar haar eigen bevindingen, narratieven en beeldtaal. Dit dadaïstisch proces komt zowel terug in haar figuren als woorden. In het werk Probe Pflanzung, 2019 zien we een man waarvan haar rechtervoet lijkt te verdwijnen in een witte wolk. Een hybride figuur met een geamputeerd been biedt hem in de plaats een paardenhoef aan. Hetzelfde idee van lichamelijke collages komt ook terug bij Meisterengelchen: Pufff, 2019 waar een doorleefde vrouw te zien is met vleugels en vervormde handen. Hiermee speelt Heck in op het klassieke archetype van de gevallen engel. Het werk toont zich ook als tegenbeeld van Der herrliche Selbstbetrug, 2012, waarin Heck zichzelf met dezelfde stok afbeeld als een nomade die een zware tocht aangaat. 

 

Kati Heck (°1979, Düsseldorf, Duitsland) woont en werkt in Pulle. Recente solotentoonstellingen waren ondermeer bij Sadie Coles HQ, Londen; M HKA, Antwerp; Corbett vs Dempsey, Chicago; CAC, Malaga; en Mary Boone Gallery, New York. Haar werk maakt deel uit van openbare collecties zoals M HKA, Antwerp; CAC, Malaga; Stad Antwerpen; The Rachofsky Collection, Dallas; Centre Pompidou, Parijs; Hall Art Foundation, Reading (VT), USA; La Maison Rouge, Paris; Middelheimmuseum, Antwerp, Belgium; Museum De Domijnen, Sittard, Nederland; Mu.ZEE, Oostende; Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.), Gent; Walker Art Center, Minneapolis (MN), USA.