NICOLAS PROVOST
Plot Point
26 April - 15 June, 2007
Tim Van Laere Gallery (Antwerp) is pleased to present the third solo exhibition of video works by the award winning Belgian artist and filmaker Nicolas Provost.
The Belgian artist and filmmaker Nicolas Provost will present four new films for his third solo exhibition at the Tim Van Laere Gallery in Antwerp, shortly after his first solo exhibition at the Haunch of Venison Gallery in Berlin (12 February – 3 April 2010) and his solo exhibition at the Seattle Art Museum
(16 September 2009 - 28 February 2010).
The video works by Nicolas Provost are characterised by their cinematic language, used in both experimental and narrative short films. His video works intensify the cinematic experience into condensed works of art, expressing the great mood swings of the human heart.
Premiering at the Tim Van Laere Gallery are the films Stardust (2010) and Abstract Action (2010). Stardust is the second part of the trilogy where Provost investigates the bounderies of fiction and reality by filming everyday life with a hidden high resolution camera and turn the cinematic images into a fiction film by using cinematographic and narrative codes from the Hollywood film language. The award winning Plot Point (2007) that turned everyday life around Times Square into a thriller film being the first part of the trilogy, this time Provost takes his hidden camera to Las Vegas in Stardust and uses the glorious and ambiguous power of the gambling capital to turn everyday life into a exciting crime story using real Hollywood stars. The third part of the trilogy has been filmed in Tokyo and follows the dark journey of a fictive serial killer interacting with real people.
Abstract Action (2010) is a found footage film that digitaly deconstructs a notorious shoot out scene into an action painting.
Long Live the New Flesh (2009), which premiered in competition at the Berlin International Film Festival (11- 21 February 2010), is a found footage film in which existing fragments from horror films are transmogrified into a new film.
Long Live the New Flesh deploys a digital technique with painterly quality in which the images literally consume one another and the horror in all its visual power is brought to a natural boiling point.
All the ingredients that have secured Provost’s experimental art films their international success are once again present here. Provost strips down the imagery of a mass medium, uses it to construct a new visual story beyond the dissection and horror, and allows the viewer to cross every phase of the emotional spectrum.
Storyteller (2010) recomposes aerial shots from the Las Vegas casino skyline to create a slick artificiality reminiscent of science fiction. At first glance, the viewer might think of jewelrylike space ships floating slowly through the universe. When the camera zooms in on buildings and architecture, the detailed glitter and kitsch of the city hypnoticaly reveals something of pure beauty and madness. Using the relatively simple technique of the horizontal mirroring screen, Provost manoeuvres and influences the interpretation of images, carefully balancing between the figurative and the abstract.
Provost’s work uses the language of film to manoeuvre and influence the interpretation of images and stories. He manipulates time, codes and form, twisting and shaping new narratives and experimental sensations that tightly bind visual art and cinematography. He taps into our collective filmic memory and reconstructs it to stunning effect. Duality is intrinsic in much of his work, both literally with optical mirroring and conceptually when he toys with the blurred boundaries between fiction and reality, the sublime and the ugly, the utopian and the concrete, the marvelous and the terrible, and finally, between truth and invention. Provost is part scientist and part magician, generating a grotesque visual poetry of hypnotic beauty and macabre consequences.
Tim Van Laere Gallery stelt de derde solotentoonstelling voor van videowerken door de al meermaals gelauwerde Belgische kunstenaar en filmmaker Nicolas Provost.
De Belgische kunstenaar en filmmaker Nicolas Provost zal vier nieuwe films voorstellen op zijn derde solotentoonstelling bij Tim Van Laere Gallery in Antwerpen. En dit vlak na zijn eerste solotentoonstelling bij Haunch of Venison Gallery in Berlijn (12 februari – 3 april 2010) en zijn solotentoonstelling in het Seattle Art Museum (16 september – 28 februari 2010).
De videowerken van Nicolas Provost kenmerken zich door hun filmische taal, die in zowel experimentele als in verhalende kortfilms wordt gebruikt. Zijn videowerken intensiveren de filmervaring tot gecomprimeerde kunstwerken die uiting geven aan de enorme mood swings die het menselijk hart zo duidelijk kenmerken.
Bij Tim Van Laere Gallery beleven de films Stardust (2010) en Abstract Action (2010) hun première. Stardust vormt het tweede deel van de trilogie waarin Provost de grenzen van fictie en realiteit aftast door het dagelijks leven met een verborgen hoge resolutiecamera te filmen. Daarbij zet hij de filmbeelden in een fictiefilm om door het gebruik van cinematografische en narratieve codes uit de Hollywoodfilmtaal. Het eerste deel van de trilogie was het gelauwerde Plot Point (2007) dat het dagelijks leven rond Times Square (New York) in een thrillerfilm verpakte. In Stardust verplaatst Provost zijn verborgen camera naar Las Vegas. Hij bedient er zich van de illustere en ambigue macht van de gokstad om het alledaagse leven in het kleedje van een spannend misdaadverhaal te steken, waarbij hij gretig gebruik maakt van echte Hollywoodsterren. Het derde deel van de trilogie werd in Tokio gedraaid en volgt de duistere reis van een fictieve seriemoordenaar die zich tussen de echte mensen beweegt.
Abstract Action (2010) is een found footage film die een roemruchte vuurgevechtscène digitaal in een actieschilderij deconstrueert.
Long Live the New Flesh (2009), dat in première ging tijdens de competitiedagen op het Internationale Filmfestival van Berlijn (11 – 21 februari 2010), is een found footage film waarin bestaande fragmenten uit horrorfilms omgetoverd worden tot een nieuwe film.
Long Live the New Flesh hanteert een digitale techniek met schilderkunstige kwaliteit waarin de beelden elkaar letterlijk opeten en de gruwel in al haar visuele kracht tot een natuurlijk kookpunt wordt gebracht.
Alle ingrediënten die van Provosts filmwerk een internationaal succes hebben gemaakt zijn hier opnieuw aanwezig. Provost ontmantelt de voorstellingswereld van een massamedium, gebruikt het om een nieuw visueel verhaal te construeren dat verder gaat dan de ontleding en horror en de kijker de kans geeft elke fase van het emotionele spectrum te doorkruisen.
Storyteller (2010) herschikt luchtshots van de casinoskyline van Las Vegas en creëert zo een gladde gekunsteldheid die aan sciencefiction doet denken. Op het eerste gezicht zal de kijker wellicht denken aan juweelachtige ruimteschepen die door het universum zweven. Als de camera inzoomt op bouw en architectuur onthult de gedetailleerde glitter en kitsch van de stad op hypnotiserende wijze iets van pure schoonheid en waanzin. Door het gebruik van de relatief simpele techniek van horizontale spiegeling, manipuleert en beïnvloedt Provost de interpretatie van beelden, zorgvuldig balancerend tussen het figuratieve en het abstracte.
Provosts werk maakt gebruik van de filmtaal om de interpretatie van beelden en verhalen te manipuleren en te beïnvloeden. Hij manipuleert tijd, codes en vorm, verwringt en vormt ze om tot nieuwe verhalen en experimentele sensaties die visuele kunst en cinematografie nauw met elkaar verbinden.
Hij spreekt ons collectief filmgeheugen aan en reconstrueert het met een verbluffend effect. Dualiteit is inherent aan veel van zijn werk, zowel letterlijk door het gebruik van optische spiegeling als conceptueel wanneer hij speelt met de vage grenzen tussen fictie en realiteit, het sublieme en het lelijke, het utopische en het concrete, het wonderbare en het verschrikkelijke en, tot slot, tussen waarheid en verzinsel. Provost is deels wetenschapper en deels magiër en hij produceert een groteske visuele poëzie met een hypnotische schoonheid en macabere consequenties.