RINUS VAN DE VELDE
28 August - 4 October, 2025
Tim Van Laere Gallery is pleased to present its ninth solo exhibition of renowned Belgian artist Rinus Van de Velde. In this exhibition, Van de Velde presents a new series of oil pastel drawings, a large-scale self-portrait in charcoal and a new series of sculptures. In addition he reveals elements from his upcoming fourth film, which is currently in production, by presenting a large-scale installation and he introduces a new medium to his oeuvre by presenting his first monumental aluminum sculpture in the outdoor patio.
Nobel laureate Albert Camus claimed that “fiction is the lie by which we tell the truth.” A paradoxical statement that also encapsulates the essence of Rinus Van de Velde's artistic practice. Since the beginning of his artistic career, Van de Velde has explored the relationship between fiction and reality, not as opposites but as compatible elements: reality shapes fiction and fiction reveals the hidden layers of our reality. Fiction allows us to explore complex situations and relationships without the limitations of reality and can help us understand deeper truths about the human condition, our emotions, and the world. To explore this, Van de Velde has immersed himself in daydreaming and created a universe where the possibilities for his “being” are unlimited. He can assume any role, whether close to his real identity like an artist, or quite opposite like an adventure traveler. All these characters and storylines form his fictional autobiography, where even the greatest lies contain truths.
Questioning defined boundaries and exploring the relationship between opposites not only manifests itself in the narratives of his works, it is also visible in his working process and use of the various media within his practice. For Van de Velde, the various media - drawing, photography, sculpture, installation, film - are not separate forms, but links in a broader visual dramaturgy. The drawing can function as script, the installation as stage, the photograph as evidence, the film as fiction. What begins as a “preliminary study” can end up as an autonomous work, and vice versa. By constantly stepping up that game, Van de Velde breaks with the idea of a linear creative process. Instead, he proposes a cyclical and multidisciplinary model in which everything is preparation and end point at the same time. This method not only undermines the traditional status hierarchy between the different art forms, but also works unsettling to the viewer. What is real? What is staged? What is process, and what is result? In this ambiguous space, Van de Velde liberates the artwork from its fixed form. The boundary between creating and playing, between documenting and representing, becomes a gray zone full of tensions and possibilities. This process has been part of his practice for years and started by building monumental decors in cardboard, which first functioned as backgrounds for his drawings, which evolved to presenting them as autonomous sculptures and ultimately shaped his cinematographic world. Currently, there is no longer a linear progression, in stead they became an indispensable part of his oeuvre regardless of their initial inception. For example, in this exhibition he presents the installation Prop, Submarine, a large scale sculpture of a submarine in cardboard manned by some marionettes made after the likeness of real-life characters, such as the artist himself and the artist Claude Monet. This installation has also been the set for several scenes of his upcoming third film, which is currently in production. He also ventured into a new phase of autonomizing his sculptural works by casting a monumental cardboard tree in aluminum, turning it into an outdoor sculpture, which he then painted to form a new bridge to reality.
There is also a noticeable evolution within his drawing practice. Alongside those that reproduce fragments of reality or appropriate existing artworks, a new type of drawing appears in this exhibition. These show a looser drawing style, with a clearly painterly approach. They reveal the introduction of a new process within Van de Velde’s practice, in which the painting serves as a study for the drawing. In this way, Van de Velde reveals himself as a master of orchestrating media, with drawing always remaining central—as the place where all these threads come together, not as the endpoint but as the center of a game that can never be fully fathomed.
Rinus Van de Velde (b. 1983) lives and works in Antwerp, Belgium. Solo exhibitions by the artist have taken place in international institutions including Art Sonje Center, Seoul (2024); Jeonnam Museum of Art, Gwangyang (2024); Space ISU, Seoul (2024); Museum Voorlinden, Wassenaar (2023); BOZAR, Centre for Fine Arts, Brussels (2022); Kunstmuseum Luzern, Luzern (2021); FRAC des Pays de la Loire, Nantes (2021); KWM artcentre, Beijing (2019); S.M.A.K., Ghent (2016).
Van de Velde's works are in the collections of A.Z. Artgestion Collection, Bilbao; Belfius Art Collection, Brussels; CAC, Malaga; Colección SOLO, Madrid; Erasmus University, Rotterdam; Ghisla Art Collection, Locarno; FRAC des Pays de la Loire, Nantes; Karel De Grote Hogeschool, Antwerp; Kunsthalle, São Paulo; Kunstmuseum Den Haag, The Hague; KPN Art Collection, Rotterdam; Kunstmuseum Luzern, Luzern; KWM artcenter, Beijing; M HKA, Antwerp; Museum Voorlinden, Wassenaar; S.M.A.K., Ghent and the City of Antwerp.
Tim Van Laere Gallery presenteert haar negende solotentoonstelling van de gerenommeerde Belgische kunstenaar Rinus Van de Velde. In deze tentoonstelling presenteert Van de Velde een nieuwe reeks oliepasteltekeningen, een grootschalig zelfportret in houtskool en een nieuwe reeks sculpturen. Daarnaast presenteert hij voor het eerst een installatie uit zijn vierde film, die momenteel in productie is, en introduceert hij ook een nieuw medium in zijn oeuvre met een monumentale aluminium sculptuur tentoongesteld in de buitenpatio.
Nobelprijswinnaar Albert Camus beweerde dat “fictie de leugen is waarmee we de waarheid vertellen”. Een paradoxale uitspraak die ook de essentie van de kunstpraktijk van Rinus Van de Velde samenvat. Al sinds de aanvang van zijn artistieke carrière onderzocht Van de Velde de relatie tussen fictie en realiteit, niet als tegenpolen maar als een samenhangend geheel waarbij de realiteit vorm geeft aan de fictie en de fictie verborgen aspecten van de realiteit onthult. Fictie stelt ons in staat om complexe situaties en relaties te verkennen zonder de beperkingen van de realiteit, en kan ons zo helpen om diepere waarheden over de menselijke conditie, emoties en de wereld te begrijpen. Van de Velde heeft zich verdiept in het dagdromen en schept daarmee een universum, waarin de mogelijkheden voor zijn ‘zijn’ onbeperkt zijn. Hij kan iedere rol aannemen, of die nu dicht aanleunt bij zijn echte identiteit zoals een kunstenaar, of daar net mijlenver vanaf staat zoals een ontdekkingsreiziger. Al die personages en verhaallijnen vormen samen zijn fictieve autobiografie, waar zelfs de grootste leugens waarheden bevatten.
Het in vraag stellen van afgebakende grenzen en het onderzoeken van de relatie tussen tegengestelden uit zich niet alleen in de narratieven van zijn werken, het is ook zichtbaar in zijn werkproces en omgang met de verschillende media binnen zijn kunstpraktijk. De verschillende media – tekening, fotografie, sculptuur, installatie, film – zijn bij Van de Velde geen losse vormen, maar schakels in een bredere visuele dramaturgie. De tekening kan fungeren als script, de installatie als podium, de foto als bewijs, de film als fictie. Wat als een ‘voorstudie’ begint, kan eindigen als autonoom werk, en omgekeerd. Door dat spel voortdurend op te voeren, breekt Van de Velde met het idee van een lineair creatieproces. Hij stelt in de plaats daarvan een cyclisch en multidisciplinair model voor waarin alles voorbereiding én eindpunt tegelijk is. Deze werkwijze ondermijnt niet alleen de traditionele statushiërarchie tussen kunstvormen, maar zet ook de kijker op het verkeerde been. Wat is echt? Wat is in scène gezet? Wat is proces, en wat resultaat? In deze ambigue ruimte bevrijdt Van de Velde het kunstwerk van zijn vaste vorm. De grens tussen scheppen en spelen, tussen documenteren en verbeelden, wordt een grijze zone vol spanningen en mogelijkheden. Dit deed hij al jaren door het uitbouwen van monumentale decors in karton, die eerst fungeerden als achtergrond voor zijn tekeningen, daarna autonoom werden tentoongesteld en uiteindelijk onderdeel werden van zijn cinematografische wereld. Intussen is er geen lineair verloop meer en vormen de kartonnen sculpturen en installaties een onmisbaar onderdeel in zijn werkproces ongeacht de initiële opzet achter hun ontstaansidee. Zo presenteert hij in deze tentoonstelling Prop, Submarine als een nieuwe installatie: een volledig uitgewerkte onderzeeër bemand door enkele marionetten gemaakt naar onder meer de gelijkenis van de kunstenaar zelf en Claude Monet. Deze installatie is ook gebruikt voor het opnemen van scènes voor zijn nieuwe film, die momenteel in productie is. In de autonomisering van deze sculpturale werken ging hij voor deze tentoonstelling zelfs nog een stap verder en liet hij een boom, volledig uitgewerkt in karton, in aluminium gieten die hij vervolgens schilderde om opnieuw de brug naar de realiteit te maken.
Ook in zijn tekeningen is er een evolutie merkbaar. Naast zijn tekeningen die fragmenten uit de realiteit reproduceren of bestaande kunstwerken appropriëren, is er ook een nieuw soort tekeningen te zien in deze opstelling. Ze tonen een lossere tekenstijl, met een duidelijke schilderkunstige benadering. Hiermee verraden ze de introductie van een nieuw proces binnen de praktijk van Van de Velde, waarin hij het schilderij als voorstudie gebruikt voor zijn tekeningen. Zo toont Van de Velde zich als een meester in het orkestreren van verschillende media, waarbij de tekening steeds centraal blijft staan als de plek waar al die lijnen samenkomen – niet als eindpunt, maar als middelpunt van een spel dat nooit volledig te doorgronden valt.
Rinus Van de Velde (°1983) woont en werkt in Antwerpen, België. Solotentoonstellingen van de kunstenaar vonden plaats in internationale instellingen waaronder Art Sonje Center, Seoul (2024); Jeonnam Museum of Art, Gwangyang (2024); Space ISU, Seoul (2024); Museum Voorlinden, Wassenaar (2023); BOZAR, Paleis voor Schone Kunsten, Brussel (2022); Kunstmuseum Luzern, Luzern (2021); FRAC des Pays de la Loire, Nantes (2021); KWM artcentre, Beijing (2019); S.M.A.K., Gent (2016).
De werken van Van de Velde zijn opgenomen in de collecties van A.Z. Artgestion Collection, Bilbao; Belfius Art Collection, Brussel; CAC, Malaga; Colección SOLO, Madrid; Erasmus Universiteit, Rotterdam; Ghisla Art Collection, Locarno; FRAC des Pays de la Loire, Nantes; Karel De Grote Hogeschool, Antwerpen; Kunsthalle, São Paulo; Kunstmuseum Den Haag, Den Haag; KPN Art Collection, Rotterdam; Kunstmuseum Luzern, Luzern; KWM artcenter, Beijing; M HKA, Antwerpen; Museum Voorlinden, Wassenaar; S.M.A.K., Gent en de Stad Antwerpen.